ANG NGAYON SA MATA NG KAHAPON

May 4, 2020 at 6:46 PM

Binubuong pilit ang isip at diwa

Nang maisatitik ang pawis at luha

At nang bawat patak na nananalaytay

Ay maiukit sa mga pahinang buhay

Pilit hinahabol ang talon at takbo

Ng mga gunitang sa tuwina'y binubuno

Nang maipinta ang bugso at sidhi

Ng mga damdaming dating ikinubli

Subalit ang aking dunong at lakas

Ay di makasapat sa alon at kumpas

Ng kaisipang sa aki'y lumulupig

Na puno ng poot at puno ng pag-ibig

Kulang ang tinta ng aking sandata

Upang matumbasan ang dugong minana

Dahil sa lawak at dahil sa lalim

Ng Pag-ibig na nagpalaya sa akin

Habang buhay na tatanawin at idadakila

Ang kapayapaan na aking ibinabandila

Sa pasasalamat ay tatayo ng matuwid

Hanggang sa yugtong ang hininga'y mapatid

At dahil hindi sapat ang pluma at wika

Ibubuhos nalang sa pagpapakumbaba

Na wala ako dito ngayon at wala kailanman

Kung hindi sa kahapon na Iyong pinasan.