October 21, 2020 at 12:03 AM
nakayuko lang sa sulok, tahimik na nagmamasid
panulat na aking gulok, kumukumpas kahit manhid;
dugo’t pawis na sinalok sa pag-apaw walang patid
kumakatha’t lumililok, kahit dulo’y hindi batid.
sa lumang himig namulat, sa puso ko ay kumintal
tagong mundo’y sumambulat sa pintig ng pagmamahal
natakot na at nagulat ngunit hindi rin natanggal
kaya’t aking isusulat sa bawat pantig kong dasal.
aking abang paghahabi ay biyaya Mong kaloob,
mapadaloy at masabi ang bawat nasasaloob;
sa awa Mo’t pagtatangi aking diwa’y nalulugod
sa Ngalan Mong bukod-tangi ay magpupuri’t luluhod!
bawat hibla nitong lakas nawa’y Sa’yo mailaan
maglaho man o bumakas, Ikaw lamang ang dahilan;
Pangalan Mo’ng itataas ngayon, bukas, at kaylan man
ang araw man ay kumupas, liwanag Kang walang hanggan!
sa pagsapit ng paghimlay Sa’yong kamay ang pahinga
sa pagsulat ma’y mangalay ang Tuldok ko’y walang iba;
at kahit pa puro sablay – Ikaw ang sukat kong tugma
tanging Sa’yo iaalay ang daloy ng dugo’t tinta!
Comments